Patomechanizm stopy cukrzycowej – stopa cukrzcyowa wg. WHO „charakteryzuje się obecnością infekcji, owrzodzenia lub destrukcji tkanek głębokich stopy w połączeniu z obecnością zaburzeń neurologicznych i chorób naczyń obwodowych w kończynach dolnych o różnym stopniu zaawansowania”.
Niewątpliwie głównym patomechanizmem zespołu stopy cukrzycowej jest przerwanie ciągłości skóry, w wyniku działania różnych czynników. Pacjent przy uszkodzonej komponencie czuciowej może nie odczuwać dyskomfortu, spowodowanego za ciasnym obuwiem, obecnością ciała obcego w bucie czy stanięcia stopą na ostrym przedmiocie.
Z badań wynika, że w 35 % przypadków przyczyną uszkodzenia skóry jest źle dobrane obuwie. Oprócz urazów mechanicznych zdarzają się również urazy termiczne jak i chemiczne. Kolejnym powodem powstania zmian może być niewłaściwa higiena stóp, a w tym niewłaściwa technika obcinania paznokci, które wrastając w skórę, niszczą jej strukturę.
Patomechanizm stopy cukrzycowej
Powstałe uszkodzenie w naskórku obejmuje głębiej leżące warstwy oraz będąc wrotami zakażenia przyczynia się do rozwoju infekcji. Gdy zniekształceniu ulegają także struktury kości i prowadzą do powstania tzw. stawu Charcota. Nieleczone zaburzenia mogą doprowadzić nawet do zapalenia kości i szpiku. Niestety postępują również zmiany w obrębie mięśni o charakterze przewagi prostowników nad zginaczami.
Dodatkowymi czynnikami biorącymi udział w rozwoju ZSC są:
- otyłość,
- obecność chorób współistniejących jak nadciśnienie tętnicze,
- niedociśnienie ortostatyczne,
- upośledzenie wzroku,
- niedołężność,
- ograniczenie ruchomości stawów,
- samotność.
