Mówi się, że odleżyny to śmierć pod szpitalną pościelą. Niestety u osoby niedożywionej, starszej, osłabionej, unieruchomionej nie trudno o tego typu zmiany. Dodatkowo miażdżyca czy cukrzyca przyczyniają się do powstawania odleżyn. W wyniku tych procesów blaszki miażdżycowe osadzają się w ścianach naczyń i zmniejszają ich przekrój. Dochodzi do powstawania obszarów niedokrwiennych, co skutkuje trudnymi do leczenia odleżynami.
Ok. 60% odleżyn jest umiejscowionych poniżej pasa. Do profilaktyki p/odleżynowej zaliczamy częstą zmianę pozycji ciała tj. co 2h, materace zmiennociśnieniowe, udogodnienia, intensywne nawilżanie skóry z odpowiednią jej pielęgnacją, delikatny masaż skóry oraz codzienną i dokładną obserwację całego ciała! Nie bójmy się zaglądać między palce czy do pampersa. To właśnie w miejscach zaniedbanych, najczęściej dochodzi do powstania ran – odleżyn. Zachęcam do używania opatrunków specjalistycznych już jako profilaktykę w miejscu narażenia na nacisk np. pianki poliuretanowe czy hydrokoloidy.
Leczenie odleżyn.
Lepiej zabezpieczać niż później leczyć. Natomiast jak już dojdzie do odleżyn – uszkodzoną skórę musimy bezwzględnie odciążyć to miejsce i leczyć ranę w wilgotnym środowisku, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, opartą na schemacie TIME, o którym napiszę w innym poście. Dodatkowo należy zadbać o dietę chorego i suplementację. Organizm potrzebuje wsparcia, aby swoje siły skierować na procesy naprawcze do odbudowy tkanek uszkodzonych. Przy tematyce ran musimy na wiele kwestii zwracać uwagę. Od tego zależy nasz sukces w terapii i ulga w cierpieniu pacjenta.
